Ο π. Γεώργιος Κομνίδης γεννήθηκε στο Σοφικό Διδυμοτείχου το 1934. Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο στο χωριό του. Φοίτησε στο γυμνάσιο Διδυμοτείχου για ένα έτος και στη συνέχεια, ως παιδί της Παιδούπολης λόγω του εμφυλίου πολέμου, στο γυμνάσιο Ρόδου, Κηφισιάς, στην επτατάξιο Εκκλησιαστική Σχολή Ξάνθης και τέλος άλλα τρία χρόνια στην Εκκλησιαστική Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης. Είναι παντρεμένος με την Κερατσούδα Παπανικολάου του Ευστρατίου από το Λάκκωμα Σαμοθράκης. Έχει δυο θυγατέρες: την Ευστρατία, καθηγήτρια αγγλικών και την Μαρία, δικηγόρο. Το 1962 χειροτονήθηκε ιερέας και το 1963 τοποθετήθηκε ως ιερέας και δάσκαλος στο χωριό Γιατράδες Διδυμοτείχου, κοντά στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Εκεί δημιούργησε το Μουσείο, για να ικανοποιήσει τις μαθησιακές ανάγκες των μαθητών του, διότι αγνοούσαν την παράδοση και την πανίδα του τόπου τους.
Ξεκινώντας από την συλλογή των αντικειμένων-εργαλείων καθημερινής χρήσης της οικογένειάς του, η οποία καταγόταν από το Μεγάλο Ζαλούφι της Αν. Θράκης συνεχίζει να συλλέγει αντικείμενα από τα γειτονικά χωριά, εργαλεία ζωής και μάρτυρες ενός πολιτισμού που ανθούσε στην Αν. Θράκη. Αποτελώντας και ο ίδιος μέρος αυτού του πολιτισμού, θέλησε να μεταφέρει τα βιώματά του δημιουργώντας το Μουσείο του ως έναν τόπο αναπαράστασης της πολιτισμικής καταγωγής του. Το 1975 μετατέθηκε από τους Γιατράδες, στο χωριό Νέοι Ψαθάδες Διδυμοτείχου όπου υπηρέτησε 27 χρόνια. Το 1989 συνταξιοδοτήθηκε ως δάσκαλος και το 2002 και από την ενεργό θέση του Ιερέως. Η δραστηριότητα του παπα-Γιώργη δεν εξαντλείται μόνο στο Μουσείο. Εκτός των κυρίως καθηκόντων του ως ιερέα και δασκάλου, τα οποία δεν παραμέλησε ποτέ, ασχολήθηκε και με πολλά άλλα. Τα καλοκαίρια έμενε στα χωριά του Έβρου. Έβγαζε το ράσο για να βάψει μόνος του δωρεάν το σχολείο και την εκκλησία, ελλείψει χρημάτων. Κατασκεύασε πρότυπη παιδική χαρά στο Ι/θεσιο δημοτικό σχολείο Γιατράδων, την εποχή που δεν υπήρχε παρόμοια πουθενά. Βλέποντας ένα προβληματικό κοιμητήριο στους Γιατράδες, ενήργησε και πήρε έκταση την οποία εξεχέρσωσε δωρεάν με μηχανήματα της Υ.Ε.Β. και προσωπική εργασία, δημιουργώντας και εξοραΐζοντας το κοιμητήριο με περίφραξη, λουλούδια κλπ. Με παραστάσεις στους αρμόδιους φορείς, παραχωρήθηκε δημόσια δασική έκταση για τη δημιουργία εκκλησιαστικού και σχολικού αμυγδαλεώνα. Με επιστολή του προς υπουργούς στην Αθήνα, δόθηκε εντολή στη Μ.Ο./Μ.Α. ειδική στρατιωτική υπηρεσία, τότε, κατασκευής δημοσίων έργων, να κατασκευάσει και να ασφαλτοστρώσει 500 μέτρα δρόμου μέχρι το σχολείο Γιατράδων. Εκτός του κεντρικού οδικού άξονα από Διδυμότειχο προς Μεταξάδες, που ασφαλτοστρώθηκε το 1969, όλοι οι άλλοι δρόμοι των χωριών ήταν χωματόδρομοι. Με δωρεές των κεντρικών τραπεζών, του δήμου, του Αρχιεπισκόπου βορείου και νοτίου Αμερικής Ιακώβου, του Ροταριανού Ομίλου Αθηνών κλπ επισκεύασε τους Ιερούς Ναούς Προφήτη Ηλία Γιατράδων και Αγίου Παντελεήμονος Νέων Ψαθάδων Διδυμοτείχου (επέκταση, ανακεράμωση, σοβάδες, τέμπλα, πλακοστρώσεις κλπ). Δημιούργησε θεατρική ομάδα από μαθητές δημοτικού και γυμνασίου για παραστάσεις σε χωριά, σε στρατιωτικά φυλάκια του Ν. Έβρου και στην πόλη του Διδυμοτείχου. Οι δραστηριότητες του π. Γεωργίου Κομνίδη στα 59 χρόνια της ιεροσύνης του δεν έχουν τέλος. “Πρόκειται για φαινόμενο εργατικότητας…” είχε πει κάποτε ο Δεσπότης Διδυμοτείχου Αγαθάγγελος Ταμπουρατζάκης Πιστός και προσηλωμένος στον σκοπό ζωής του, για την διάσωση και ανάδειξη της πλούσιας Εβρίτικης παράδοσης και της μετάδοσης αυτής στους νέους, συνεχίζει να λειτουργεί και να διατηρεί προσβάσιμο το Μουσείο του σε όλους τους επισκέπτες αποτελώντας ό ίδιος, παρόλο το βάρος των χρόνων του, την ψυχή και το φώς του παλαιότερου λαογραφικού μουσείου του Ν. Έβρου.